Gelukkig kwam ik een peloton gepensioneerden tegen, makkie dacht ik, dat wordt van voren rijden, maar ondanks mijn pielverzet stond ik na vier minuten al geparkeerd langs de waterweg.
Ze zaten mij trouwens veel te veel te linkeballen, ze probeerden mij op de kant te zetten en één van die gasten gaf opeens zo’n kwak, zodat ik via het macadam in de greppel terecht kwam. Het behang lag er flink af en ik zat aardig onder het asfalteczeem. Ik had de baard laten staan, dus daar had ik flink spijt van op de plaktafel. Nou ja anders was ik denk toch wel gelost, want die gasten koersten het snot voor de ogen, op pure haat. Wat stonden ze strak zeg, stelletje pakhazen!
Ik kon nog net aansluiten bij een paar nog strammere gasten en in die mongolenwaaier probeerde ik met mijn hol open, al harkend, mijn ballen eraf draaiend het laatste stuk te volbrengen. Ze lieten een gat vallen en jammer genoeg werd ik er al snel afgereden. Mijn finalekoker had ik thuis laten liggen, dus met de stront in mijn koersbroek reed ik het fietsenhok in.
Nee ik ga voortaan weer gewoon lopend naar mijn werk!
(repost)
